تنهــــا
موات برم تهنا بشم
تهنا فکط وا سایه خو
ساعت تلخ رفتنن
چه خوب افهمم موکه خو
*
دو روز تلخ زندگی
کصه تلخ مردنه
امید یک روز زندگی
همرا خو وا گور بردنه
*
ای دل دگه گولم مزن
مه بشته گولت ناخورم
برگشتنی نین ای سفر
دنبال خو بی تو نابرم (۲)
*
آدم پوچی مثل مه
کجا بریت که جاش بشت
وا چه زبونی گپ بزنت
تا یکی آشناش بشت
*
مواست از ای جا دور بشم
جایی برم که چوکرم
غیر از خیال خوب خو
چیزی نهسته تو سرم
*
ای دل دگه گولم مزن
مه بشته گولت ناخورم
برگشتنی نین ای سفر
دنبال خو بی تو نابرم (۲)
شعر و ترانه ای از هنرمند فقید هرمزگانی
شادروان ابراهیم منصفی
( رامی )